Libri “Islamofobia dhe Islamofilia: Përtej politikës së armikut dhe mikut”, e redaktuar nga Andrew Shryock, është një përmbledhje esesh që synon të ofrojë një analizë të nuancuar dhe kritike të diskursit bashkëkohor mbi islamofobinë dhe islamofilinë. Në këtë libër, Shryock sjell sëbashku studiues nga disiplina të ndryshme si antropologjia, sociologjia dhe studimet fetare për të eksploruar natyrën komplekse dhe të shumëanshme të këtyre dy fenomeneve.
Hyrja e librit shtron terrenin për pjesën vijuese të vëllimit duke ofruar një përmbledhje të argumenteve dhe temave qendrore që janë eksploruar në kapitujt e librit. Shryock fillon duke pranuar se diskursi mbi islamofobinë dhe islamofilinë (dashuri ose admirim të (vlerave të) Islamit ose të qytetërimit islam) shpesh reduktohet në binome të thjeshtuara të miku/armiku, i mirë/ i keq, apo tolerant/jotolerant. Ai argumenton se dikotomi të tilla të thjeshtuara nuk arrijnë të kapin kompleksitetin e forcave sociale dhe politike që formojnë qëndrimet ndaj Islamit dhe muslimanëve.
Teza qendrore e Shryock është se si islamofobia ashtu edhe islamofilia janë dukuri komplekse dhe të shumëanshme që ndikohen nga një sërë faktorësh, duke përfshirë normat kulturore, trashëgimitë historike, interesat ekonomike dhe konsideratat gjeopolitike. Ai sugjeron se nevojitet një qasje më e nuancuar për të kuptuar dinamikën e këtyre dy fenomeneve dhe marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.
Shryock identifikon katër tema kryesore që shtrihen në të gjithë librin: (1) roli i trashëgimitë historike në formësimin e qëndrimeve ndaj Islamit dhe muslimanëve; (2) ndikimi i përfaqësimeve mediatike mbi ndërtimin e islamofobisë dhe islamofilisë; (3) ndikimi i konsideratave gjeopolitike mbi dinamikën e islamofobisë dhe islamofilisë; dhe (4) roli i normave dhe vlerave kulturore në formësimin e qëndrimeve ndaj Islamit dhe muslimanëve.
Shryock gjithashtu angazhohet me literaturën ekzistuese mbi islamofobinë dhe islamofilinë. Ai ofron një pasqyrë kritike të kornizave kryesore teorike që janë përdorur për të analizuar këto dy fenomene, duke përfshirë orientalizmin, tezën e përplasjes së qytetërimeve (të Huntingtonit) dhe konceptin e racizmit kulturor. Ai nënvizon kufizimet e këtyre qasjeve dhe argumenton se nevojitet një qasje ndërdisiplinore dhe e nuancuar për të kapur kompleksitetin e forcave sociale dhe politike që formojnë qëndrimet ndaj Islamit dhe muslimanëve.
Autori eksploron më tej konceptin e islamofilisë duke argumentuar se, ndërsa islamofobia ka marrë një vëmendje të konsiderueshme në diskursin akademik dhe publik, Islamofilia është anashkaluar shumë. Ai sugjeron se Islamofilia mund të kuptohet si formë e “romantizimit” të Islamit dhe muslimanëve, shpesh e motivuar nga dëshira për të luftuar stereotipet negative që lidhen me islamofobinë. Shryock thekson nevojën për të shqyrtuar në mënyrë kritike motivimet dhe implikimet e islamofilisë dhe për të shmangur rënien në grackën e esencializimit ose romantizimit të Islamit dhe muslimanëve.
Në përfundim, libri i Andew Shryok është një një kontribut i rëndësishëm në literaturën ekzistuese në lidhje me këto dy dukuri (Islamofobinë dhe Islamofilinë. Qasja e nuancuar dhe ndërdisiplinore ofron një kornizë të vlefshme për të kuptuar natyrën komplekse dhe të shumëanshme të qëndrimeve ndaj Islamit dhe muslimanëve. Ky libër është lexim thelbësor për studiuesit dhe studentët e antropologjisë, sociologjisë, studimeve fetare dhe studimeve të Lindjes së Mesme, si dhe për këdo që është i interesuar të kuptojë dinamikën e islamofobisë dhe islamofilisë në botën bashkëkohore.
Rreth autorit:
Andrew Shryock është antropolog kulturor dhe Arthur F. Thurnau profesor i Antropologjisë në Universitetin e Miçiganit. Ai ka bërë kërkime etnografike në terren në Jemen, Jordani dhe në mesin e komuniteteve arabe dhe muslimane në Detroit. Kërkimet e tij në Lindjen e Mesme përqendrohen në nacionalizmin, historikun, traditën gojore, marrëdhëniet fis-shtet dhe modernitetin.
