Këto fakte tregojnë qartë fytyrën e vërtetë të atyre që e krijuan këtë propagandë kaq të fuqishme kundër organizatave dhe fondacioneve islame me pretekstin e “luftës kundër terrorizmit”, ku pasoja më e madhe ishte kostoja humane.
Gjenocidi nuk është një fenomen i izoluar, por një model i përsëritur i spastrimit etnik dhe represionit, shpesh i justifikuar nga ideologji supremaciste dhe interesa gjeopolitike.
Normalizimi i ndjenjave anti-muslimane, të nxitura nga forcat politike të ekstremit të djathtë dhe media si bashkëfajtore, ka krijuar një klimë ku dhuna kundër muslimanëve jo vetëm që tolerohet, por shpesh injorohet.
Kolonializmi serb dhe ndikimet e tij të fshehta në identitetin dhe kulturën shqiptare kërkojnë një adresim të menjëhershëm dhe një proces dekolonizimi.
Media dhe politikanët britanikë kanë mbjellë farat e kësaj trazire të dhunshme, pasi kanë kaluar vite duke demonizuar dhe viktimizuar muslimanët për të shmangur vëmendjen nga dështimet politike dhe për të fituar vota dhe shikueshmëri.
Promovimi i tepruar i shqiptarizmit, i cili dikur kishte një funksion të dobishëm, tani krijon ndjenjë tjetërsimi te shqiptarët myslimanë duke u imponuar një identitet të ngurtë që i jep përparësi kombin mbi shprehjet fetare.
Cikli i ri i histerisë islamofobe në Kosovë, me gjoja konvertime kolektive dhe sulme të shfrenuara kundër besimit islam, na detyron që të kthehemi pas në histori për të parë cili ka qenë roli i vërtetë i Islamit ndër shqiptarë.
Me këtë qasje të gabueshme, sidomos në Kosovë, Perëndimi ka dhënë sinjale se nuk e ka mbyllur përgjithmonë mundësinë që Serbia t’i kthehet misionit të saj të hershëm - çrrënjosjes së muslimanëve nga Ballkani.