Raportimit skandaloz i Akademisë së Shkencave të Kosovës mbi “Manipulimet me fundamentalizmin islamik” është tregues se vetëm ‘shkence’ nuk bën kjo Akademi, e se në duart e kujt ka rënë ky institucion.Duhet të jesh naiv, ose dashakeq që të promovosh akoma edhe sot historiografinë iluzionare komuniste dhe pikëpamjet e saj mbi historinë dhe fenë?
Në raportin e saj prej 39-faqësh të publikuar rreth historisë dhe politikës mes Serbisë dhe Kosovës, ku duket se synohet të tregohen përpjekjet destabilizuese të Serbisë përgjatë historisë, AShAK përçudnon historinë rreth islamit dhe konfliktit mes Kosovës dhe Serbisë. Në një pasazh hyrës tek nëntitulli “Manipulimet me fundamentalizmin islamik”, AShAK-u shkruan se shqiptarët e krishterë u konvertuan në muslimanë me dhunë sistematike nga ana e Perandorisë Osmane.
“Të paktë janë ata nga bashkësia ndërkombëtare që arrijnë të kuptojnë se rreth 98% e kosovarëve janë popullsi myslimane, jo pse ata e zgjodhën myslimanizmin si besim dhe bindje fetare të kohëve moderne, por nga një trashëgimi e kohëve të errëta të historisë. Konvertimi i kosovarëve nga të krishterë në myslimanë ka qenë një proces i gjatë i pushtimit, i detyrimit dhe i dhunës sistematike të Perandorisë Otomane, në njërën anë, kurse më anë tjetër ka ardhur si rezultat i luftës së gjatë mes kishës të Lindjes dhe të Perëndimit, të cilat shpesh i lanë besimtarët e tyre pa udhëheqës shpirtëror. Konvertimi i vonë dhe i paqëndrueshëm mund të ketë qenë një arsye, pse kosovarët dhe shqiptarët në përgjithësi përqafuan bektashizmin, si varianti më liberal i myslimanizmit.” – thuhet nël raport.
Është për të ardhur keq që një institucion i tillë udhëhiqet nga njerëz si Mehmet Kraja me pikëpamje anti-islame e anti-shqiptare që përhapin të pavërteta historike rreth Islamit e muslimanëve shqiptarë.
Si dikur, ashtu edhe sot, Islami që praktikojnë shqiptarët dhe pjesa dërrmuese e botës islame është një fe që promovon paqen dhe respektin për të tjerët, e nuk i imponohet askujt. Shumica dërrmuese e muslimanëve ndjekin mësimet e Islamit dhe e jetojnë jetën e tyre të bazuar në dhembshurinë, mirësinë dhe respektin për të tjerët.
Ndryshe nga sa pretendohet në raportimin e Akademisë së Shkencave të Kosovës, i cili duket se është shkruar me pikëpamje të huazara nga historiografia komuniste, Perandoria Osmane, e cila sundonte mbi një territor të gjerë që përfshinte pjesë të Evropës Juglindore, duke përfshirë edhe territoret e sotme shqiptare, nuk ua imponoi Islamin shqiptarëve apo ndonjë grupi tjetër.
Ndonëse Perandoria Osmane ishte një shtet me shumicë muslimane, ajo kishte një politikë të tolerancës fetare dhe i lejonte nënshtetasit e saj të praktikonin fetë e tyre. Kjo politikë njihej si sistemi i “miletit”, i cili njihte autoritetin ligjor dhe administrativ të komuniteteve fetare brenda perandorisë dhe u jepte atyre një shkallë autonomie.
Është e rëndësishme të theksohet se Perandoria Osmane ishte një shtet multi-etnik dhe multi-fetar, dhe subjektet e saj përfshinin njerëz të shumë feve të ndryshme, duke përfshirë Islamin, Krishterimin dhe Judaizmin. Perandoria nuk u përpoq t’i konvertonte me forcë nënshtetasit e saj në Islam, por përkundrazi i lejoi ata të praktikonin fetë dhe traditat e tyre.
Nga ana tjetër, Islami, si çdo fe tjetër, ka një histori të ndërlikuar dhe është praktikuar dhe interpretuar në mënyra të ndryshme nga njerëz të ndryshëm gjatë ekzistencës së tij. Edhe pse është e vërtetë që Islami, si çdo fe tjetër, në disa raste është përdorur për të justifikuar dhunën dhe konfliktin, është gjithashtu e rëndësishme të dihet se shumica e muslimanëve gjatë historisë kanë praktikuar fenë e tyre paqësisht dhe nuk kanë përdorur dhunë për të përhapur fenë e tyre.
Islami, si fetë e tjera, mëson ndjekësit e tij të praktikojnë fenë e tyre përmes devocionit ndaj Zotit dhe veprave të mira ndaj të tjerëve, jo përmes dhunës dhe esktremizmit. Profeti Muhammed (Paqja qoftë mbi të), i cili konsiderohet nga muslimanët si i dërguari i fundit i Zotit, e që nderohet si model i mëshirës dhe dashamirësisë, dhe Kur’ani, libri i shenjtë i Islamit, thekson rëndësinë e drejtësisë, mirëbërjes dhe paqes.
Gjithashtu është e rëndësishme të dihet se Islami ka një histori të gjatë të shkëmbimit kulturor dhe dialogut mes feve. Që nga ditët e tij të hershme, Islami ka qenë një fe që ka përhapur nëpërmjet tregtisë, diplomacisë dhe mënyra të tjera paqësore, jo nëpërmjet dhunës. Kjo reflektohet në influencat kulturore të ndryshme që mund të shihen në shoqëritë muslimane të ndryshme në të gjithë botën.
Në përmbledhje, edhe pse është e vërtetë që Islami në disa raste është përdorur për të justifikuar dhunën dhe konfliktin, është e rëndësishme të dihet se kjo nuk përfaqëson mësimet ose frymën e vërtetë të Islamit, i cili thekson dashamirësinë, drejtësinë dhe paqen.
